The Experts below are selected from a list of 322167 Experts worldwide ranked by ideXlab platform
Μπουρνάζος Στρατής - One of the best experts on this subject based on the ideXlab platform.
-
The congress for cultural freedom (CCF) and its activity in Greece, 1950-1967: cultural cold war and anticommunism
'National Documentation Centre (EKT)', 2019Co-Authors: Bournazos Stratis, Μπουρνάζος ΣτρατήςAbstract:The Congress for Cultural Freedom (CCF, 1950-1967) is an organization set up by top Western intellectuals and artists, with the CIA’s secret support and funding, during the Cold War’s competition between the two superpowers. The purpose of the CCF was to promote a Western (European-American) Culture, with an emphasis on Western values (liberal democracy, freedom of speech, civil rights, free market etc.), which would challenge the hegemony of the Communist Left and USSR in the fields of intellectuals and arts. It has been active in more than 30 countries, organized conferences and exhibitions, and published high-prestige journals (Der Monat, Preuves, Encounter, Tempo Presente, etc.). This thesis studies the CCF’s activity in Greece, using as its main source the CCF archive at the Regenstein Library in Chicago. The four main thematic axes are: a) detailed description of the CCF’s activity in Greece, b) monitoring of this activity in relation to CCF’s overall profile and international activity, as centrally shaped, decided and developed, c) the relationship between the activity of CCF and US initiatives in Greece, in the context of the Cultural Cold War, d) the study of the Greeks, mainly of the intellectuals, associated with the CCF, as well as the study of the CCF’s central persons that were preoccupied with Greece. Chapter 1 is dedicated to the CCF’s founding congress, in June 1950, in Berlin. Chapters 2-7 examine, in chronological order, the activity of CCF in Greece: The First Steps of the CCF in Greece, 1950-1954 (Chapter 2). Nikola Nabokov in Athens (September 1954) and his Greek interlocutors (Chapter 3). Greek CCF “professionalization” efforts: cooperation with M. Pavlidis’ “Desmos” advertising agency and Forum Service, 1956-1959 (Chapter 4). A Conference in Rhodes on Democracy and the “New Countries”, October 1958 (Chapter 5). The magazine Diethnis Zoi (International Life) (1958-1964) and the world of “anti-communist socialism” (Chapter 6). The Age of Epoches (Seasons) and Christos Lambrakis, 1963-1967 (Chapter 7). Chapter 8 deals with aspects of the Cold War in Greece beyond the CCF, while Chapter 9 deals with the disclosure of CCF’s funding by the CIA in 1967, the scandal that erupted and the end of CCF. Finally, Chapter 10 (Conclusions) discusses the reasons why CCF’s activity in Greece was low key and left no distinctive mark. The main reasons identified, besides weaknesses related to persons, such as the CCF’s spokesman in Greece, Manolis Korakas, are: a) the rise of anti-Americanism (political and cultural) in Greece since the mid-1950s, b) the weakness of the anti-communist Left in Greece, and of the non-communist Left in general, as well as the cooperation of various socialist groups with EDA (United Democratic Left, the legal political represantation of the Communist Party of Greece, which was outlawed) c) the rupture of liberal intellectuals and artists with the space of nationalism and their osmosis –despite the existing rivalries– with the space of the Left, d) the dominance, of the “polemic anti-communism” of the Civil War, in the post-civil war Greek landscape, which presents communism as a devil, radically different from the CCF’s liberal anti-communism, which could never gain ground in Greece.To Congress for Cultural Freedom (CCF, 1950-1967) είναι ένας οργανισμός που συγκρότησαν κορυφαίοι Δυτικοί διανοούμενοι και καλλιτέχνες, με την κρυφή υποστήριξη και χρηματοδότηση της CIA, στο πλαίσιο του ψυχροπολεμικού ανταγωνισμού των δύο υπερδυνάμεων. Σκοπός του CCF ήταν η προώθηση ενός δυτικού (ευρωπαϊκού-αμερικανικού) πολιτισμού, με έμφαση στις δυτικές αξίες (αστική δημοκρατία, ελευθερία του λόγου, πολιτικά δικαιώματα, ελεύθερη αγορά), που θα αμφισβητούσε την κυριαρχία της κομμουνιστικής Αριστεράς και της ΕΣΣΔ στους τομείς της διανόησης και των τεχνών. Το CCF ανέπτυξε δραστηριότητα σε περισσότερες από 30 χώρες, οργάνωσε συνέδρια και εκθέσεις, ενώ εξέδωσε υψηλού κύρους περιοδικά (Der Monat, Preuves, Encounter, Tempo Presente κ.ά.). Η διατριβή μελετάει τη δραστηριότητα του CCF στην Ελλάδα, με βασική πηγή το αρχείο του CCF στη Regenstein Library του Σικάγου. Οι τέσσερις βασικοί άξονές της είναι: α) η αναλυτική καταγραφή της δράσης του CCF στην Ελλάδα, β) η παρακολούθησή της δράσης αυτής σε σχέση με τη συνολική φυσιογνωμία και διεθνή δραστηριότητά του CCF, όπως διαμορφώνεται, αποφασίζεται και αναπτύσσεται κεντρικά, γ) η συσχέτιση της δράσης με τις πρωτοβουλίες που αναπτύσσονται εκ μέρους των ΗΠΑ στην Ελλάδα, στο πλαίσιο του Πολιτιστικού Ψυχρού Πολέμου, δ) η μελέτη των Ελλήνων, κυρίως διανοουμένων, που σχετίστηκαν με το CCF, καθώς και των κεντρικών προσώπων του CCF που ασχολήθηκαν με την Ελλάδα. Το Κεφάλαιο 1 είναι αφιερωμένο στο ιδρυτικό συνέδριο του CCF, τον Ιούνιο του 1950, στο Βερολίνο. Τα Κεφάλαια 2-7 εξετάζουν, με χρονολογική σειρά, τη δραστηριότητα του CCF στην Ελλάδα: τα πρώτα βήματα του CCF στην Ελλάδα, 1950-1954: Π. Κανελλόπουλος, Μ. Κόρακας, Ι. Μπράουν και Μ. Τζόσελσον (Κεφ. 2)· ο Νικολά Ναμπόκοφ στην Αθήνα (Σεπτέμβριος 1954) και οι Έλληνες συνομιλητές του (Κεφ. 3)· Προσπάθειες «επαγγελματοποίησης» του ελληνικού CCF: η συνεργασία με τη διαφημιστική εταιρεία «Δεσμός» του Μ. Παυλίδη και το Forum Service, 1956-1959 (Κεφ. 4)· Ένα συνέδριο στη Ρόδο για τη δημοκρατία και τις «νέες χώρες», Oκτώβριος 1958 (Κεφ. 5)· Το περιοδικό Διεθνής Ζωή (1958-1964) και ο κόσμος του «αντικομμουνιστικού σοσιαλισμού» (Κεφ. 6)· Η εποχή των Εποχών και ο Χρήστος Λαμπράκης, 1963-1967 (Κεφ. 7). Το Κεφάλαιο 8 ασχολείται με όψεις του Πολιτιστικού Ψυχρού Πολέμου στην Ελλάδα, πέραν του CCF, ενώ το Κεφάλαιο 9 με την αποκάλυψη της χρηματοδότησης του CCF από τη CIA το 1967, το σκάνδαλο που ξεσπάει και το τέλος του CCF. Tέλος, το Κεφάλαιο 10 (Συμπεράσματα) ασχολείται με τους λόγους για τους οποίους η δραστηριότητα του CCF στην Ελλάδα υπήρξε υποτονική και δεν άφησε κάποιο διακριτό στίγμα. Οι βασικοί λόγοι που εντοπίζονται, πέρα από αδυναμίες που συνδέονται με πρόσωπα, όπως ο εκπρόσωπος του CCF στην Ελλάδα Μανώλης Κόρακας, είναι: α) η άνοδος του αντιαμερικανισμού (πολιτικού και πολιτισμικού) μετά τα μέσα της δεκαετίας του 1950 στην Ελλάδα, β) η ισχνότητα της αντικομμουνιστικής Αριστεράς στην Ελλάδα, και γενικότερα της μη κομμουνιστικής Αριστεράς, καθώς και η συνεργασία ποικίλων σοσιαλιστικών ομάδων με την ΕΔΑ, γ) η ρήξη των φιλελεύθερων διανοούμενων και καλλιτεχνών με τον χώρο της εθνικοφροσύνης και η ώσμωσή τους –παρά τις υπαρκτές αντιπαλότητες– με τον χώρο της Αριστεράς, δ) η κυριαρχία, και στο μετεμφυλιακό ελληνικό τοπίο, του «πολεμικού αντικομμουνισμού» του Εμφυλίου, που ακολουθεί μια δαιμονολογική αντιπαράθεση με τον κομμουνισμό, διαφέροντας ριζικά από τον φιλελεύθερο αντικομμουνισμό του CCF, o oποίος δεν μπόρεσε να αποκτήσει ποτέ σοβαρά ερείσματα στην Ελλάδα
Bournazos Stratis - One of the best experts on this subject based on the ideXlab platform.
-
The congress for cultural freedom (CCF) and its activity in Greece, 1950-1967: cultural cold war and anticommunism
'National Documentation Centre (EKT)', 2019Co-Authors: Bournazos Stratis, Μπουρνάζος ΣτρατήςAbstract:The Congress for Cultural Freedom (CCF, 1950-1967) is an organization set up by top Western intellectuals and artists, with the CIA’s secret support and funding, during the Cold War’s competition between the two superpowers. The purpose of the CCF was to promote a Western (European-American) Culture, with an emphasis on Western values (liberal democracy, freedom of speech, civil rights, free market etc.), which would challenge the hegemony of the Communist Left and USSR in the fields of intellectuals and arts. It has been active in more than 30 countries, organized conferences and exhibitions, and published high-prestige journals (Der Monat, Preuves, Encounter, Tempo Presente, etc.). This thesis studies the CCF’s activity in Greece, using as its main source the CCF archive at the Regenstein Library in Chicago. The four main thematic axes are: a) detailed description of the CCF’s activity in Greece, b) monitoring of this activity in relation to CCF’s overall profile and international activity, as centrally shaped, decided and developed, c) the relationship between the activity of CCF and US initiatives in Greece, in the context of the Cultural Cold War, d) the study of the Greeks, mainly of the intellectuals, associated with the CCF, as well as the study of the CCF’s central persons that were preoccupied with Greece. Chapter 1 is dedicated to the CCF’s founding congress, in June 1950, in Berlin. Chapters 2-7 examine, in chronological order, the activity of CCF in Greece: The First Steps of the CCF in Greece, 1950-1954 (Chapter 2). Nikola Nabokov in Athens (September 1954) and his Greek interlocutors (Chapter 3). Greek CCF “professionalization” efforts: cooperation with M. Pavlidis’ “Desmos” advertising agency and Forum Service, 1956-1959 (Chapter 4). A Conference in Rhodes on Democracy and the “New Countries”, October 1958 (Chapter 5). The magazine Diethnis Zoi (International Life) (1958-1964) and the world of “anti-communist socialism” (Chapter 6). The Age of Epoches (Seasons) and Christos Lambrakis, 1963-1967 (Chapter 7). Chapter 8 deals with aspects of the Cold War in Greece beyond the CCF, while Chapter 9 deals with the disclosure of CCF’s funding by the CIA in 1967, the scandal that erupted and the end of CCF. Finally, Chapter 10 (Conclusions) discusses the reasons why CCF’s activity in Greece was low key and left no distinctive mark. The main reasons identified, besides weaknesses related to persons, such as the CCF’s spokesman in Greece, Manolis Korakas, are: a) the rise of anti-Americanism (political and cultural) in Greece since the mid-1950s, b) the weakness of the anti-communist Left in Greece, and of the non-communist Left in general, as well as the cooperation of various socialist groups with EDA (United Democratic Left, the legal political represantation of the Communist Party of Greece, which was outlawed) c) the rupture of liberal intellectuals and artists with the space of nationalism and their osmosis –despite the existing rivalries– with the space of the Left, d) the dominance, of the “polemic anti-communism” of the Civil War, in the post-civil war Greek landscape, which presents communism as a devil, radically different from the CCF’s liberal anti-communism, which could never gain ground in Greece.To Congress for Cultural Freedom (CCF, 1950-1967) είναι ένας οργανισμός που συγκρότησαν κορυφαίοι Δυτικοί διανοούμενοι και καλλιτέχνες, με την κρυφή υποστήριξη και χρηματοδότηση της CIA, στο πλαίσιο του ψυχροπολεμικού ανταγωνισμού των δύο υπερδυνάμεων. Σκοπός του CCF ήταν η προώθηση ενός δυτικού (ευρωπαϊκού-αμερικανικού) πολιτισμού, με έμφαση στις δυτικές αξίες (αστική δημοκρατία, ελευθερία του λόγου, πολιτικά δικαιώματα, ελεύθερη αγορά), που θα αμφισβητούσε την κυριαρχία της κομμουνιστικής Αριστεράς και της ΕΣΣΔ στους τομείς της διανόησης και των τεχνών. Το CCF ανέπτυξε δραστηριότητα σε περισσότερες από 30 χώρες, οργάνωσε συνέδρια και εκθέσεις, ενώ εξέδωσε υψηλού κύρους περιοδικά (Der Monat, Preuves, Encounter, Tempo Presente κ.ά.). Η διατριβή μελετάει τη δραστηριότητα του CCF στην Ελλάδα, με βασική πηγή το αρχείο του CCF στη Regenstein Library του Σικάγου. Οι τέσσερις βασικοί άξονές της είναι: α) η αναλυτική καταγραφή της δράσης του CCF στην Ελλάδα, β) η παρακολούθησή της δράσης αυτής σε σχέση με τη συνολική φυσιογνωμία και διεθνή δραστηριότητά του CCF, όπως διαμορφώνεται, αποφασίζεται και αναπτύσσεται κεντρικά, γ) η συσχέτιση της δράσης με τις πρωτοβουλίες που αναπτύσσονται εκ μέρους των ΗΠΑ στην Ελλάδα, στο πλαίσιο του Πολιτιστικού Ψυχρού Πολέμου, δ) η μελέτη των Ελλήνων, κυρίως διανοουμένων, που σχετίστηκαν με το CCF, καθώς και των κεντρικών προσώπων του CCF που ασχολήθηκαν με την Ελλάδα. Το Κεφάλαιο 1 είναι αφιερωμένο στο ιδρυτικό συνέδριο του CCF, τον Ιούνιο του 1950, στο Βερολίνο. Τα Κεφάλαια 2-7 εξετάζουν, με χρονολογική σειρά, τη δραστηριότητα του CCF στην Ελλάδα: τα πρώτα βήματα του CCF στην Ελλάδα, 1950-1954: Π. Κανελλόπουλος, Μ. Κόρακας, Ι. Μπράουν και Μ. Τζόσελσον (Κεφ. 2)· ο Νικολά Ναμπόκοφ στην Αθήνα (Σεπτέμβριος 1954) και οι Έλληνες συνομιλητές του (Κεφ. 3)· Προσπάθειες «επαγγελματοποίησης» του ελληνικού CCF: η συνεργασία με τη διαφημιστική εταιρεία «Δεσμός» του Μ. Παυλίδη και το Forum Service, 1956-1959 (Κεφ. 4)· Ένα συνέδριο στη Ρόδο για τη δημοκρατία και τις «νέες χώρες», Oκτώβριος 1958 (Κεφ. 5)· Το περιοδικό Διεθνής Ζωή (1958-1964) και ο κόσμος του «αντικομμουνιστικού σοσιαλισμού» (Κεφ. 6)· Η εποχή των Εποχών και ο Χρήστος Λαμπράκης, 1963-1967 (Κεφ. 7). Το Κεφάλαιο 8 ασχολείται με όψεις του Πολιτιστικού Ψυχρού Πολέμου στην Ελλάδα, πέραν του CCF, ενώ το Κεφάλαιο 9 με την αποκάλυψη της χρηματοδότησης του CCF από τη CIA το 1967, το σκάνδαλο που ξεσπάει και το τέλος του CCF. Tέλος, το Κεφάλαιο 10 (Συμπεράσματα) ασχολείται με τους λόγους για τους οποίους η δραστηριότητα του CCF στην Ελλάδα υπήρξε υποτονική και δεν άφησε κάποιο διακριτό στίγμα. Οι βασικοί λόγοι που εντοπίζονται, πέρα από αδυναμίες που συνδέονται με πρόσωπα, όπως ο εκπρόσωπος του CCF στην Ελλάδα Μανώλης Κόρακας, είναι: α) η άνοδος του αντιαμερικανισμού (πολιτικού και πολιτισμικού) μετά τα μέσα της δεκαετίας του 1950 στην Ελλάδα, β) η ισχνότητα της αντικομμουνιστικής Αριστεράς στην Ελλάδα, και γενικότερα της μη κομμουνιστικής Αριστεράς, καθώς και η συνεργασία ποικίλων σοσιαλιστικών ομάδων με την ΕΔΑ, γ) η ρήξη των φιλελεύθερων διανοούμενων και καλλιτεχνών με τον χώρο της εθνικοφροσύνης και η ώσμωσή τους –παρά τις υπαρκτές αντιπαλότητες– με τον χώρο της Αριστεράς, δ) η κυριαρχία, και στο μετεμφυλιακό ελληνικό τοπίο, του «πολεμικού αντικομμουνισμού» του Εμφυλίου, που ακολουθεί μια δαιμονολογική αντιπαράθεση με τον κομμουνισμό, διαφέροντας ριζικά από τον φιλελεύθερο αντικομμουνισμό του CCF, o oποίος δεν μπόρεσε να αποκτήσει ποτέ σοβαρά ερείσματα στην Ελλάδα
Joel Y Wong - One of the best experts on this subject based on the ideXlab platform.
-
chinese and taiwanese international college students participation in social organizations implications for college counseling professionals
Journal of college counseling, 2012Co-Authors: Peichun Tsai, Joel Y WongAbstract:This qualitative focus group study explored the meaning of Chinese and Taiwanese international students' lived experiences in social organizations. Participants were 9 Chinese and Taiwanese international college students in a midwestern U.S. university. The analyses uncovered 7 themes: social support, recreation, emotional support, practical benefits, contributions to the organizations, commitment toward organizations, and stressors associated with participation. Implications of the findings for college counseling professionals are discussed. ********** From 1980 to 2006, the number of international students studying in U.S. colleges and universities increased from 311,880 to 564,766, and 58% of international students are from Asian countries (National Center for Education Statistics, 2007). Because of cultural differences and their sojourner status, Asian international students face a number of stressors associated with adjusting to life in the United States (Wang, Lin, Pang, & Shen, 2007). Living in a foreign country limits access to familiar support systems, such as family and friends, which can create a sense of loss, homesickness, and isolation (Johnson & Sandhu, 2007; Pedersen, 1991). In addition, Asian international students may have difficulties adjusting to unfamiliar American educational systems and learning styles (Mori, 2000; Wong, 2004) as well as struggle with language barriers (Constantine, Kindaichi, Okazaki, Gainor, & Baden, 2005) and culturally different communication styles (Poyrazli & Grahame, 2007). For example, Yeh and Inose (2003) found that international students who had lower levels of English fluency were more likely to experience acculturative stress. Among Asian international students who belong to the dominant racial or ethnic group in their home country, becoming a racial and ethnic minority in the United States can also be a challenging experience (Yoon & Portman, 2004). They may experience conflicts between their Culture of origin and the dominant European American Culture (Constantine et al., 2005). As a minority group, Asian international students may encounter stereotypes, prejudice, and racism (Johnson & Sandhu, 2007). For instance, Asian international students may be mistaken for members of another Asian nationality, encounter individuals who have stereotypical perceptions of their Culture, and become victims of the model minority stereotype (e.g., the perception that all Asians are good at math; Bonazzo & Wong, 2007; Constantine et al., 2005). Collectively, these experiences may devalue the national or ethnic identities of Asian international students. Not surprisingly, Yeh and Inose (2003) found that Asian international students tend to experience higher levels of acculturative stress compared with European international students. Counseling might be an appropriate forum to address many of the stressors that Asian international students face. However, international students have been shown to underutilize college counseling services compared with other U.S. racial/ethnic minority groups, such as Asian Americans, African Americans, and Hispanic Americans (Nilsson, Berkel, Flores, & Lucas, 2004). Moreover, when they seek counseling, Asian international students attend fewer counseling sessions compared with European international students (Mitchell, Greenwood, & Guglielmi, 2007). There are several possible reasons that international students underutilize counseling. First, Asian international students may encounter language barriers in counseling. Although interpreters can help address language barriers, a study by Yoon and Jepsen (2008) revealed that more than half of Asian international students were reluctant to have interpreters in counseling. Second, counselors may lack cultural sensitivity or expertise in counseling Asian international students (Pedersen, 1991), because graduate counseling training programs rarely prepare their students to counsel international students. …
Peichun Tsai - One of the best experts on this subject based on the ideXlab platform.
-
chinese and taiwanese international college students participation in social organizations implications for college counseling professionals
Journal of college counseling, 2012Co-Authors: Peichun Tsai, Joel Y WongAbstract:This qualitative focus group study explored the meaning of Chinese and Taiwanese international students' lived experiences in social organizations. Participants were 9 Chinese and Taiwanese international college students in a midwestern U.S. university. The analyses uncovered 7 themes: social support, recreation, emotional support, practical benefits, contributions to the organizations, commitment toward organizations, and stressors associated with participation. Implications of the findings for college counseling professionals are discussed. ********** From 1980 to 2006, the number of international students studying in U.S. colleges and universities increased from 311,880 to 564,766, and 58% of international students are from Asian countries (National Center for Education Statistics, 2007). Because of cultural differences and their sojourner status, Asian international students face a number of stressors associated with adjusting to life in the United States (Wang, Lin, Pang, & Shen, 2007). Living in a foreign country limits access to familiar support systems, such as family and friends, which can create a sense of loss, homesickness, and isolation (Johnson & Sandhu, 2007; Pedersen, 1991). In addition, Asian international students may have difficulties adjusting to unfamiliar American educational systems and learning styles (Mori, 2000; Wong, 2004) as well as struggle with language barriers (Constantine, Kindaichi, Okazaki, Gainor, & Baden, 2005) and culturally different communication styles (Poyrazli & Grahame, 2007). For example, Yeh and Inose (2003) found that international students who had lower levels of English fluency were more likely to experience acculturative stress. Among Asian international students who belong to the dominant racial or ethnic group in their home country, becoming a racial and ethnic minority in the United States can also be a challenging experience (Yoon & Portman, 2004). They may experience conflicts between their Culture of origin and the dominant European American Culture (Constantine et al., 2005). As a minority group, Asian international students may encounter stereotypes, prejudice, and racism (Johnson & Sandhu, 2007). For instance, Asian international students may be mistaken for members of another Asian nationality, encounter individuals who have stereotypical perceptions of their Culture, and become victims of the model minority stereotype (e.g., the perception that all Asians are good at math; Bonazzo & Wong, 2007; Constantine et al., 2005). Collectively, these experiences may devalue the national or ethnic identities of Asian international students. Not surprisingly, Yeh and Inose (2003) found that Asian international students tend to experience higher levels of acculturative stress compared with European international students. Counseling might be an appropriate forum to address many of the stressors that Asian international students face. However, international students have been shown to underutilize college counseling services compared with other U.S. racial/ethnic minority groups, such as Asian Americans, African Americans, and Hispanic Americans (Nilsson, Berkel, Flores, & Lucas, 2004). Moreover, when they seek counseling, Asian international students attend fewer counseling sessions compared with European international students (Mitchell, Greenwood, & Guglielmi, 2007). There are several possible reasons that international students underutilize counseling. First, Asian international students may encounter language barriers in counseling. Although interpreters can help address language barriers, a study by Yoon and Jepsen (2008) revealed that more than half of Asian international students were reluctant to have interpreters in counseling. Second, counselors may lack cultural sensitivity or expertise in counseling Asian international students (Pedersen, 1991), because graduate counseling training programs rarely prepare their students to counsel international students. …
